Tag Archives: antygona w nowym jorku streszczenie
PYTANIE BADACZE
Badacz stawia istotne pytanie: Czy fazy wymienione we wszystkich modelach metodologicznych występują również w takiej samej kolejności w rzeczywistych działaniach zmierzających do rozwiązania problemu naukowego? Na to pytanie odpowiedź J. Rudniańskiego jest następująca: „Mamy podstawy by wątpić, że tak jest w istocie. Wiemy natomiast z całą pewnością, że wymienione tu fazy występują w takiej właśnie kolejności w każdym poprawnym pod względem metodologicznym opisie rozwiązania problemu naukowego przez indywidualnego naukowca lub zespół naukowców. To wystarcza, aby stwierdzić, że mamy tu do czynienia z modelami komunikowania społeczności naukowej rozwiązania problemu lub szerzej — z modelami udowadniania przez naukowca lub zespół naukowców słuszności osiągniętego przez niego lub przez nich rozwiązania problemu” (J. Rudniański, 1876, s. 52 i nast.).Cytowany autor słusznie stwierdza, że wymienione fazy dotyczą tak zwanego kodu zewnętrznego, służącego do przedstawienia uzasadnionego rozwiązania, czyli do zakomunikowania go w taki sposób, aby mogło być zaakceptowane przez określoną społeczność naukową, gdyż z punktu widzenia nauki dany problem zostanie uznany za rozwiązany tylko wówczas, gdy inni specjaliści z tej dziedziny go zweryfikują, to jest powtórzą badania i uzyskają takie same wyniki. Z tego względu przywiązuje się tak dużą wagę do poprawnego formułowania komunikatów naukowych.
OSOBLIWOŚĆ NAUCZYCIELI
Jak już wspomniałem, brak jest jednoznacznych kryteriów oceny postaw kreatywnych nauczycieli ł. Pracownicy oświaty nie tylko sami w małym stopniu tworzą, ale również słabo percypują nowości stworzone gdzie indziej (wspomniana wyżej metoda burzy mózgów). Zatem osobowości twórczych z trudem poszukiwalibyśmy wśród nauczycieli. W dalszym ciągu pozostaje aktualna uszczypliwa uwaga G.B. Shawa: „Kto może działać, działa, kto nie może działać, uczy (cyt. za: H. Selye, 1967, s. 25).Nie może być wątpliwości co do tego, że pod wpływem zdobywania wiedzy w szkole możliwości działania uczniów wzrastają. Uczą się oni czytać, pisać, rozwiązywać różne zadania, co jest przydatne w życiu. Istnieje jednak i „druga strona medalu”, a mianowicie wbrew założeniom i intencjom kształtują się pewne bariery, które powodują, iż nie są wykorzystywane potencjalne możliwości działania. Bardzo często jest tak, że dziecko w praktyce wyśmienicie sobie radzi z zakupami, a jednocześnie nie podejmuje się rozwiązania nawet prostego zadania o treści handlowej.Już pobieżne obserwacje wykazują, że:dziecko wstępujące do szkoły jest pełne inwencji, dociekliwe, ciekawe świata, ale zazwyczaj już krótkotrwały pobyt w szkole powoduje stępienie owych zainteresowań, jak również zmianę stosunku dziecka do nauki szkolnej;w procesie edukacji szkolnej istnieje bardzo dużo wzmocnień negatywnych: „nie tak”, „źle”, „nie fantazjuj”, „nie bądź przemądrzały”;uczący się bardzo rzadko mają okazję do zadawania pytań, generowania oryginalnych pomysłów, rozwiązywania twórczych problemów;w procesie dydaktycznym nie są rozwijane, a raczej hamowane, takie procesy psychiczne, jak: wyobraźnia, myślenie intuicyjne, myślenie dywergencyjne, oraz takie cechy osobowości, jak: otwartość, poczucie wartości własnego ,ja” czy samodzielność.
Loading ...
